Opstarten in Bangkok

Afgelopen week hebben we het leven in Bangkok opgepakt. Als ik (Kirsten) zou moeten omschrijven hoe dat precies is, ben ik meerdere blogs verder ben ik bang. Het is namelijk op zo veel vlakken anders dan ons leven in Wageningen. We vinden het in ieder geval fijn om hier te zijn en zijn goed geland.

Deze week stond naast werken en basiszaken regelen in het teken van het weerzien met Joachims broer en zus. Het was fijn om tijd met ze door te brengen, bij te praten en een deel van hun leven te zien. We zijn bij Joachims broer en zijn gezin thuis geweest en we zijn met Joachims zus en haar man naar een boulderhal geweest om te klimmen.

Verder hebben we geprobeerd alles te regelen om ons hier de komende maanden in Bangkok en Thailand goed te kunnen bewegen (letterlijk en figuurlijk):

- Op de eerste dag regelden we voor ons allebei een Thaise simkaart. Niet dat we een Thais telefoonnummer nodig hebben. Het gaat er om dat we internet op onze telefoon hebben, op plekken waar geen wifi is. In Thailand wordt weinig via telefoon gebeld onderling. Meer via sociale media (in Azië is Line populair, in plaats van Whatsapp of Signal). We kunnen Joachims broer en zus via Signal bellen als we af willen spreken (of we niet kunnen vinden waar ze zijn). Dat is het meest goedkoop. Als we iets met een Nederlands account moeten regelen, wisselen we even weer naar onze Nederlandse sim, zodat we verificatie smsjes kunnen ontvangen.

- Het is belangrijk steeds genoeg cash geld mee te hebben. Niet alle pinautomaten werken met Europese bankpasjes of creditcards en op andere plekken is cash de enige betaalmogelijkheid.

- We hebben een kaart voor het openbaar vervoer in Bangkok geregeld: de Rabbit Card. Hiermee in en uit checken is een stuk makkelijker dan elke keer als je met het OV gaat een los kaartje kopen. In Bangkok is het het meest makkelijk om de skytrain te gebruiken. Een soort metrolijn die 12 meter boven de grond is aangelegd en dus boven het verkeer langsgaat. Het is ongeveer 20 minuten lopen van het huis van Joachims ouders om bij een station te komen en dan ongeveer 40 minuten naar de wijk waar zijn broer en zus wonen. Voor het laatste stuk pak je dan een taxi. Dat hadden we de eerste dag eigenlijk moeten doen :-)

Andere mogelijkheden om vanaf de skytrain te reizen zijn: lopen over de skywalk (een looppad die op sommige plekken onder de metrolijn doorloopt, waardoor je boven het verkeer loopt, in de schaduw), tuktuk (gevaarlijker en je staat alsnog in de file, met het inademen van alle uitlaatgassen) of achterop een brommertje (kan tussen de files door, maar is ook zeker gevaarlijk). Wij gaan naar de meeste plekken met skytrain en lopen of taxi.

Het was in Azië in grote steden al lange tijd voor corona normaal om mondkapjes te dragen. Er is veel uitstoot van al het verkeer wat overal in de file staat en in de skytrain sta je dicht op elkaar, dus is het ook fijn iets besmettelijks niet makkelijk rondgaat.

- We hebben de app Grab geïnstalleerd. Dit is een essentiële app voor het leven in Thailand en de rest van Zuid-Oost Azië. Het is een soort samenvoeging van Thuisbezorgd, Uber en nog een aantal andere apps. We gebruiken het om eten te laten bezorgen en een taxi te boeken. Een groot verschil met leven in Nederland is dat je hier niet kookt. Er is zoveel goed, gezond en goedkoop eten voorhanden, dat je waar je bent eet, eten meeneemt of eten laat bezorgen via Grab. Voor de ochtend en tussendoor hebben we granola met melk en wat snacks in huis, maar de rest haal je bij eetgelegenheden in de shopping malls (indoor winkelcentrums) die overal te vinden zijn of in restaurantjes verspreid door de stad. De shopping malls zijn heerlijk gekoeld, dus een verademing als je een tijdje in de hitte buiten hebt gelopen. Naast gewone winkelcentra, zijn er in de buurt van veel skytrain stations ook grote luxe shopping malls. Ze zien er uit zoals Hoog Catherijne bij Utrecht Centraal er nu inmiddels uitziet, maar met het verschil dat die standaard van luxe hier in Azië al minstens 15 jaar eerder zijn intrede heeft gedaan. Toen ik 7 jaar geleden in Bangkok rondliep was ik geschokt hoe veel luxer en mooier het hier was vergeleken met Europa.

- We hebben de treinkaartjes opgehaald voor onze reis naar Nong Khai. Je kunt een treinticket boeken via een website die gericht is op toeristen. Een Thai gaat dan fysiek naar het station om de kaartjes voor de trein te reserveren (als het om een nachttrein of lange reis gaat) en later op te halen. Toeristen kunnen het dan bij het kantoor ophalen. Veel makkelijker dan zelf uit zien te vinden hoe het treinsysteem hier werkt. Vooral omdat het Thaise schrift niet te begrijpen is.

- Vandaag hebben we mijn laptop gefixt, waarvan steeds meer batterij cellen stuk gingen. We zijn naar Panthip Plaza gegaan, wat één van Joachims favoriete plekken in Bangkok was vroeger: tech paradise. Helaas was er weinig meer over van de oude glorie. Het enorme pand wat eerder meer dan 500 kleine winkeltjes met elektronica en tech gadgets huisden, stond voor 4/5 leeg. Waarschijnlijk bestellen mensen van alles online en zijn er grotere winkels met elektronica gekomen waar je alles kunt kopen wat je hartje begeerd. We kwamen voor een reparatie en daar was het nog steeds de juiste plek voor. Bij een van de stalletjes werd mijn laptop aan de achterkant open gemaakt om de batterij te vervangen (er waren een aantal cellen stuk). De man gaf aan dat hij de batterij verderop bij een ander stalletje kon kopen en kwam terug met de juiste soort. Deze zette hij er in. Hij gaf aan dat hij er nog een extra RAM-geheugenkaart bij in kon zetten, waar we geen nee tegen zeiden. Nu draait mijn laptop weer als een zonnetje. Verderop bij een ander verkoopstalletje, vonden we nog een omzetkabeltje van een of andere rare poort op mijn laptop naar HDMI, zodat ik ook eindelijk vanaf mijn laptop presentaties zou kunnen houden.

Wat alles natuurlijk makkelijker maakt, is dat Joachim wel een woordje Thai spreekt. Hij kan geen Thai lezen. Maar als we ergens vragen over hebben, kan hij het altijd in het Thai proberen te vragen. Lukt dat niet, dan passen we de toeristen methode toe met wijzen en vingers opsteken voor hoeveel we ergens van willen :)